En inmiddels ligt
het boek ’luchtbel’ alweer een paar weken in de winkel! Het voelt ongelooflijk
goed dat het boek overal in het land gelezen wordt, en zelfs daarbuiten!
Het boekenfeestje in
Nederland op 11 november jl. was het startschot. Daarna ging het snel. We
werden gebeld door allerlei media.Verschillende plaatselijke, maar ook
landelijke kranten pakten het verhaal op en schreven er een artikel over. De
reakties zijn hartverwarmend. Er zijn veel mensen die mij persoonlijk berichtjes
sturen. Ook mensen, die ik niet eens ken, maar die zichzelf op de een of andere
manier herkennen in het verhaal. Mensen, die geraakt worden door het onrecht in
het verhaal. Dat ontroert me. Dat geeft me nieuwe moed. Want mijn verhaal is
niet bepaald een succesverhaal en het was griezelig eng om ermee naar buiten te
komen.
Een paar weken geleden
was ik uitgenodigd voor een verjaardag. Het was een echte ”meidenverjaardag”,
al zijn onze leeftijden inmiddels wat meer belegen en zitten we dichter bij de
bejaardenleeftijd dan de meisjesleeftijd. Maar goed, geen mannen erbij, geen
gezinnen, alleen maar vrouwen onder elkaar, gezellig de hele zondagmiddag
tafelen. Ik zat naast iemand, die me aarzelend, bijna fluisterend, vroeg: ”Hoe
gaat het nu eigenlijk echt met jullie?” Daarop antwoordde ik dat het goed met
ons gaat. We zijn bezig ons leven nieuwe richting te geven. We zijn nog wel
zoekende, maar we zijn vrij. Toen ik vervolgens vertelde over het boek
’luchtbel’, viel de hele tafel in eerste instantie stil. En naarmate het gesprek
vorderde, werden de belegen meisjes steeds enthousiaster. ”Dus het boek komt ook
hier in Denemarken! Yes!”
Daar wordt nu hard
aan gewerkt. Dat is vanaf het begin mijn eerste doel geweest. Ik hoop dat het
ook hier wat stof doet opwaaien.
Het boek ’luchtbel’ gaat
over onze emigratie naar Denemarken. Over ons bedrijf en over onze dochter die
op school werd gepest. En over hoe wij, heel geleidelijk, te maken kregen met
de ”Grote Swaps Zwendel”. Hoe we vast bleken te zitten aan een speculatieve
lening met grote risico´s en ons daartegen verzetten. Hoe we met onze rug tegen
de muur stonden. Hoe we in toenemende mate bedreigd werden door de bank. Mijn
man zag zijn droom in duigen vallen en raakte in een burn out. Met mijn boek
belicht ik de menselijke zijde van een groot en actueel probleem hier in
Denemarken.
Ik ben geen
accountant of advocaat. Dan had ik misschien grote dingen kunnen doen door dit
probleem bloot te leggen en aan te vechten. Er wordt momenteel regelmatig over
geschreven door mensen die zich verdiept hebben in allerlei financiële
constructies. Er zijn mensen bezig dit soort wanpraktijken van banken aan de
kaak te stellen en mensen op te roepen met hun verhaal naar buiten te komen,
zich te verenigen. Ik volg het op de voet, dit soort initiatieven juich ik
alleen maar toe. Mijn boek ’luchtbel’ speelt zich af tegen deze achtergrond. Ik
laat die andere kant zien, voor wie durft, met de persoonlijke, schrijnende
gevolgen.
”Zijn ze nou helemaal gek geworden? We zijn woedend. Omdat
we gedwongen worden een nieuwe extra lening te komen afsluiten en
ondertekenen. Wij willen dit niet, en maken dit ook kenbaar aan de bank en aan onze accountant. Luuk is in alle staten, ik kan hem
buiten nog horen schelden en tekeergaan. Ik heb hem zelden zo woedend
gezien en gehoord. Ze kunnen hoog en laag springen, maar wij komen
geen nieuwe lening afsluiten. Wij willen toch helemaal geen nieuwe
lening? Wij hebben toch nooit geswapt? Wij hebben die schuld toch niet
gemaakt? Die heeft de bank zelf veroorzaakt.
Toedeloe.”
Het lijkt mij nou
zo´n leuk idee om ook eens wat te gaan ”swapsen”. Met bankiers. Swapsen, dat is
eigenlijk ruilen met een zeker risico. En we zetten bankiers zelf in als
ruilmiddel.
Er zijn best wat
landen te verzinnen waar bijvoorbeeld natuurgebieden inkrimpen. Jammer joh, het
valt allemaal ietsje tegen. Nu het niet beter wordt met die natuur daar, maar
juist terugloopt, moeten er meer bankiers worden ingezet om de gekapte bossen
weer te herstellen. Hoe zij dat gaan doen, zoeken ze dan zelf maar uit. Risico
van het vak.
We zetten ze fijn op
het vliegtuig naar die landen toe, steeds meer bankiers. In ruil voor
Eerlijkheid en Rechtvaardigheid. En als ze niet willen, als ze protesteren? Dan
voeren we de druk ietsje op.
We dreigen ermee,
dat hun gezinsleden ook mee moeten werken aan de ruil. Wat zeg je, dat slaat
nergens op? Nee, dat klopt, het slaat helemaal nergens op dat gezinsleden ook
te maken krijgen met de gevolgen van de ruil. Maar dat hoort nu eenmaal bij de
risico´s. Wisten jullie dat niet? Hebben we dan zeker vergeten te vertellen. En
anders hebben jullie dat gewoon niet helemaal goed begrepen.